Na niebieskim, kotwica wyprowadzona z podwójnego krzyża, w towarzystwie dwóch kłosów zbożowych, złożonych w ćwiertniach 1 i 2. Wszystko w barwie złotej. Klejnot: na nałęczce w barwach zmiennych niebiesko – złotych, pięć niebieskich strusich piór, przed którymi wyrasta głowa konia w barwie złotej. Labry: niebieskie, podbite złotem.
Niniejszym potwierdzamy, że herb własny Klimiuk został zarejestrowany pod numerem 210321 w roli herbowej Nova Heroldia,i podany do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie jego wizerunku w herbarzu tejże roli herbowej.Uprawnionymi do dziedziczenia i używania herbu są : Franciszek Klimiuk (dziadek fundatora) i wszyscy jego potomkowie w liniimęskiej i żeńskiej pod warunkiem zachowania nazwiska Klimiuk przynajmniej jako jednego z członów. Oprócz nich, herbu mogąużywać ich małżonkowie pod warunkiem posiadania nazwiska Klimiuk przynajmniej jako jednego z członów. Osobą uprawnionądo zmian zasad dziedziczenia i używania herbu jest Franciszek Klimiuk, a po jego śmierci – głowa rodu, osoba wyznaczana zasadą primogenitury z preferencją dla mężczyzn. Głos doradczy ma senior rodu, czyli najstarszy żyjący męski potomek Franciszka Klimiuka.
Historia rodziny Klimiuk od lat związana jest ze wschodnią częścią Polski, z południowym Podlasiem, głównie z obszarem powiatu łosickiego, gdzie we wsi Meszki mieszkali przodkowie fundatora. Najwcześniejsze udokumentowane informacje mówią o przodkach żyjących na przełomie XVIII i XIX wieku. Większość z nich jest wymieniona w metrykach jako włościanie. Samo nazwisko Klimiuk wskazuje na wschodnie pochodzenie od imienia Klemens. Ich związek z wiarą kościoła grecko-katolickiego wyraża się poprzez zastosowanie jako symbolu godła złotej kotwicy zbudowanej z filaru jakim jest podwójny krzyż, symbol wiary przodków, którzy należeli do kościoła grecko-katolickiego (unickiego) i uczęszczali do parafii w Chotyczach, pow. łosicki. Obecnie cała rodzina jest wyznania rzymskokatolickiego. Symbol kotwicy możemy odnaleźć także wśród pierwszych chrześcijan, w czasach gdy byli oni prześladowani za swoje przekonania. Jest to nawiązanie do męczeńskiej śmierci Unitów Podlaskich, błogosławionych męczenników diecezji siedleckiej. Symbolika kotwicy u chrześcijan związana była z morzem i tym, że uczniowie Jezusa byli rybakami. Symbol kotwicy kojarzy się również ze św. Klemensem z Rzymu, który został przywiązany do kotwicy i utopiony w morzu. Jest to również nawiązanie do osoby św. Klemensa, którego imię dało początek nazwisku całej rodzinie, oraz głębokiego przywiązania przodków fundatora do wiary chrześcijańskiej. Klejnot rodzinnego herbu zaprezentowany jest w formie złotej głowy konia, na tle wachlarza pięciu strusich piór. Głowa konia symbolizuje szacunek, ciężką pracę i przyjaźń – wartości cenione przez rodzinę Klimiuków oraz nawiązuje do herbu Łosic gdyż przodkowie rodziny pochodzą z terenu powiatu łosickiego. Pióra kojarzą się przede wszystkim z elegancją, naturą i wolnością. Najstarszym znanym przodkiem jest 5x pradziadek fundatora – Marcin Klimiuk – urodzony w 1792 roku, unita, włościanin ze wsi Meszki, żonaty z Barbarą z domu Tołtyżuk. Ich synem był Stefan Klimiuk. Stefan urodził się w 1819 roku, był żonaty z Pelagią Apolonią z domu Tobota. Synem Stefana i Pelagii był Łukasz Klimiuk, urodzony w 1843 roku. Żoną Łukasza była Marianna z domu Chomicka, a ich synem był Stefan Klimiuk, urodzony w 1881 roku. Stefan wstąpił w związek małżeński ze Stanisławą z domu Kucharczuk. Synem Stefana i Stanisławy był Józef Klimiuk. Józef urodził się w 1913 roku a jego żoną była Jadwiga z domu Żuk. Ich jedynym synem jest Franciszek Klimiuk (dziadek fundatora), urodzony w 1941 roku, który poślubił Helenę z domu Kałużna. Mają razem dwóch synów: Leszka (ojca fundatora) i Andrzeja. Leszek urodził się w 1967 roku, a jego żoną jest Małgorzata z domu Waszczuk. Mają razem dwóch synów: Piotra (fundator) i Michała. Piotr urodził się w 1992 roku i jest żonaty z Edytą z domu Krawczyk. Mają syna Leona. Drugi syn Franciszka – Andrzej urodził się w 1969 roku i ożenił się z Danutą z domu Stefaniuk. Mają razem dwóch synów: Dawida i Adriana. Symbolika herbu jest swoistą wymową związku pokoleniowego, pomiędzy przodkami a obecnymi przedstawicielami rodziny. W tym aspekcie można ją odczytywać jako tradycję, dziedziczenie, wychowanie, ale także prezentuje się tutaj międzypokoleniowa łączność. Prosta interpretacja symboliki zastosowanej w budowie herbu została konsultowana i zaakceptowana przez komisję heraldyczną roli herbowej Nova Heroldia.