Żabski


zabski
W niebieskim polu tarczy herbowej, mur obronny złoty z trzema blankami i otworem bramy wjazdowej w którym złożono tej samej barwy żabę w koronie. Klejnot, taka sama złota żaba w koronie. Labry w barwach niebiesko-złotych.
W przedstawionych dokumentach najstarszym potwierdzonym przodkiem rodu Żabski jest Stanisław Anatol Żabski urodzony dnia 17.08.1845 we Wronkach, w rodzinie lekarskiej. Ojciec oddaje swoją praktykę na rzecz brata Janiny Rosińskiej, małżonki młodszego syna Andrzeja Żabskiego. Stanisław żeni się w 1868 z córką właściciela zajazdu w Jaraczewie niejakiego Górskiego, Anną Teodorą Górską. Ze związku tego rodzi się dwoje dzieci, Grażyna Teodora Żabska oraz w roku 1872 syn, Joachim Antoni Żabski. Krótko, bo na 2 lata w 1874, Stanisław przejmuje wspomniany zajazd, ale już w 1875 podejmuje pracę w Bydgoszczy. Joachim Antoni Żabski w roku 1900 zakłada własną rodzinę, żeniąc się z Bernardetą Kaczmarek. Ze związku tego rodzi się sześcioro dzieci, w tym pięć córek i jeden syn, Antoni Żabski urodzony 12 kwietnia 1901 roku. Antoni Żabski w wieku 22 lat przenosi się z Bydgoszczy do Poznania, gdzie podejmuje pracę u Cegielskiego. W tym samym roku żeni się z Jadwigą Smolarek. W roku 1923 przychodzą na świat dwojaczki córka Anna i syn Marian. W maju 1924 roku Antoni Żabski wyjeżdża do Niemiec za pracą i osiedla się w Duisburgu. Tam syn jego Marian Żabski w 1950 roku zakłada swoją własną rodzinę, żeniąc się z Weroniką Pawelek. W 1951 przychodzi na świat kontynuator rodu Żabskich Arnold Stanislaus Żabski, fundator herbu własnego Żabski.
Fundacji herbu własnego Żabski dokonano w roku 2002 z inicjatywy Arnolda Stanislausa Żabskiego. Herb ten zarejestrowany został w Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej Nova Heraldia dnia 12 sierpnia roku Pańskiego 2007 pod numerem 120807. Uprawnieni do używania tego znaku herbowego są wszyscy potomkowie w linii męskiej pochodzący od fundatora, co potwierdzamy wszem i wobec tą publikacją.