W niebieskiej tarczy na zewnętrznej stronie złotego pierścienia trzy groty w rosochę złożono. Pośrodku złota podkowa skierowana barkiem ku górze. Klejnot, cztery srebrne strusie pióra, jedno w prawą, trzy w lewą stronę nachylone. Labry niebiesko-złote. Na wstędze pod tarczą umieszczono dewizę: Nobilitas non hereditate sed actis merenda est.
Wedle tradycji rodzinnej ród Wojtyczków wywodzi się ze Słowacji. Najprawdopodobniej już w XVII. wieku rodzina osiedliła się we wsi Mokre, która jest dziś dzielnicą miasta Mikołów na Górnym Śląsku. W niniejszym wywodzie ukazano jedynie prostą linię genealogiczną od praprzodka do fundatorów herbu. Jak wynika z dokumentów archiwalnych będących w posiadaniu rodziny, najstarszym znanym przodkiem rodziny jest Jan Wojtyczka urodzony 16.06.1791 roku. Był synem Gregoriusa Wojtyczki (Woytyczki) urodzonego ok. roku 1759 oraz jego żony Zofii. Natomiast żona Jana, Joanna Bączyk (Buntzig) urodzona 14.05.1790 roku była córką Walentego Bączyka (Hutnitzaka) urodzonego w roku 1749 oraz Ewy Pasierpskiej urodzonej w roku 1751, a wnuczką Jakuba i Marianny Bączyk (Hutnik, Hutnitzak) urodzonych między rokiem 1715-1720 oraz Jana i Zofii Pasierpskich urodzonych około roku 1723. W roku 1818 zawarł on związek małżeński z Joanną Buntzig. W tym samym roku przyszedł na świat ich pierworodny syn, któremu również nadano imię Jan. Tenże Jan Wojtyczka w roku 1842 wstąpił w związek małżeński z Marią Jarczyk. W roku 1846 urodził się ich syn Lorenz. W 1869 roku Lorenz Wojtyczka poślubił Joannę Szczyrbę. W roku 1884 przyszedł na świat ich najmłodszy syn Paweł. Paweł Wojtyczka pojął za żonę Jadwigę Laby. Po ślubie, w pierwszych latach dwudziestego wieku rodzina Pawła przeniosła się z Mokrego do Mikołowa. Tu też, w roku 1918 przyszedł na świat ich najmłodszy syn Wilhelm Alojzy. W czerwcu 1950 roku odbył się ślub Wilhelma Alojzego (vel Witolda) z Ireną Gertrudą Elfrydą Knapik. Ich potomkami są: Andrzej Piotr (ur. 1951), Witold Janusz (ur. 1954) oraz Artur Karol (ur. 1957). W fundowanym herbie barwy tarczy herbowej, godła oraz labrów, złoto i błękit, to barwy Górnego Śląska. Układ piór w klejnocie nawiązuje natomiast do herbu Mikołowa. Elementy te symbolizują zatem związek rodu Wojtyczków z miastem Mikołów na Górnym Śląsku. Obydwaj dziadkowie braci Andrzeja, Witolda i Artura, zanim zostali kupcami, parali się kowalstwem, co symbolizuje podkowa umieszczona w pierścieniu. Pierścień okalający podkowę symbolizuje zaś więź rodzinną i przywiązanie do tradycji rodzinnej. Trzy groty osadzone na pierścieniu symbolizują trzech braci, którzy obrali różne zawody, osiedlili się w różnych miejscach, jednak mają silne poczucie więzi rodzinnej.
Fundacji znaku rodowego rodziny Wojtyczka zwanego herbem własnym Woyawa dokonano dnia 28. grudnia Roku Pańskiego 2008 na wniosek Andrzeja Piotra Wojtyczki, który czyni to także w imieniu braci – Witolda Janusza oraz Artura Karola. Intencją fundatora jest próba przyczynienia się do wzmocnienia więzi rodzinnych oraz kultywowania tradycji rodzinnej. Niniejszym potwierdza się, że dnia 6 stycznia Roku Pańskiego 2009 herb własny Woyawa został zarejestrowany pod numerem 060109 w roli herbowej Pierwszej Powszechnej Otwartej Księgi Herbowej Nova Heraldia i podany do publicznej wiadomości poprzez publikację w herbarzu tejże Wspólnoty Heraldycznej. Uprawnionymi do używania tego znaku herbowego są potomkowie w linii męskiej Andrzeja, Witolda i Artura Wojtyczków, w tym synowie Andrzeja – Radosław Andrzej (ur. 1983) i Arthur Josef (ur. 1996 ), syn Witolda – Maciej Witold (ur. 1982), syn Artura – Aleksander Konrad (ur. 1977), a także potomkowie w linii żeńskiej, w tym córka Andrzeja – Monika Irena (ur. 1998), córka Witolda – Ewa Maria, (ur. 1984) oraz córka Artura – Julia Karin (ur. 1994) pod warunkiem zachowania nazwiska Wojtyczka.
