W tarczy dzielonej w pas w czerwonym, w krzyż św. Andrzeja srebrne pióro gęsie z szablą takiej samej barwy i złotym jelcu. W złotym polu, zielona gałązka dębu z dwoma liśćmi w słup złożona pomiędzy którymi u góry, takiej samej barwy żołądź. Klejnot, biret profesorski z którego wyrasta pięć kłosów pszenicy obłożonych pięcioma rózami 3 i 2 w pas złożonymi. Labry, prawa czerwono-srebrne, lewa zielono-złote. U dołu wstęga z napisem Semper Fidelis.
Fundacji znaku rodowego rodziny Wójcik dokonano dnia 01 października Roku Pańskiego 2010 na wniosek pana Włodzimierza Wójcika. Intencją fundatora jest próba przyczynienia się do wzmocnienia więzi rodzinnych oraz kultywowania tradycji rodzinnej. Niniejszym potwierdza się, że dnia 1 października Roku Pańskiego 2010 herb własny rodziny Wójcik został zarejestrowany pod numerem 011010 w roli herbowej Nova Heraldia i podany do publicznej wiadomości. Uprawnionymi do używania tego znaku herbowego jest obok fundatora i jego żony, potomkowie w linii męskiej w tym syna Andrzeja Krzysztofa oraz jego potomstwo obojga płci, jeśli będzie się ono posługiwało nazwiskiem WÓJCIK, lub innym nazwiskiem z członem WÓJCIK.
Nazwisko WÓJCIK pojawiło się w Polsce na początku XIII wieku. Było bardzo popularne. Wójcikowie byli między innymi rolnikami, rzemieślnikami, handlowcami, starostami. Wiele rodzin szczyciło się herbami szlacheckimi. Fundator niniejszego herbu nie wpisuje się w żaden z tych nobliwych znaków. Jego przodkowie wywodzą się z Sancygniowa. Piotr Wójcik, dziad po mieczu, poślubił Jadwigę z Kocelów. Z tego związku pochodzi między innymi ich syn Andrzej urodzony 29 listopada 1905 roku. W 1931 roku Andrzej poślubił w Będzinie-Łagiszy Otylię (1910-1993) córkę niepodległościowego działacza Macieja (zm. w 1929 roku) i Emilii z Grzeszków (1882-1965). Ze związku Andrzeja i Otylii pochodzi Włodzimierz (urodzony 29 maja 1932 roku) oraz Cezary (1938-2008). Włodzimierz poślubił 8 marca 1957 Zofię Jolantę Krystynę (urodzoną 15 maja 1935), córkę Romana Jaworowskiego i Eugenii z Iwinieckich. Ich syn, Andrzej Krzysztof (urodzony 26 grudnia 1968 roku) jest inżynierem środowiska. Ze związku Andrzeja z Agatą Piechowską (urodzoną 26 maja 1968 roku) pochodzi córka Julia Antonina Wójcik urodzona 26 października 1995 roku w Katowicach. Włodzimierz Wójcik, historyk literatury, krytyk, eseista, edytor. Obecnie mieszka w Sosnowcu. Jest absolwentem polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Em. profesor zwyczajny Uniwersytetu Śląskiego. Współtwórca i Dziekan Wydziału Filologicznego UŚl., twórca Zakładu Literatury Współczesnej. Autor książek: „O >>Granicy<< Zofii Nałkowskiej” (1971), „Opowiadania Tadeusza Borowskiego” (1972), „Zofia Nałkowska” (1973), „Nadzieje i złudzenia” (1978, wyd. rozsz. „Legenda Piłsudskiego w polskiej literaturze międzywojennej’, 1987), „Estetyzm, realizm, polityka” (1981), „Skamandryci i inni nad Sekwaną” (1995), „Pisarz i Komendant” (1996), „Józef Piłsudski w legendzie literackiej” (1999), „Staff i Różewicz” (1999), „W Polsce i na obczyźnie. Szkice o Zofii Romanowiczowej” (2000), „Powrót do Nałkowskiej” (2004), „Spotkania Zagłębiowskie” (2006), „Zagłębiowskie impresje” (2006), „Nasze polskie miesiące. Nasze zagłębiowskie ścieżki” (2008). Członek wielu towarzystw naukowych, literackich (ZLP) i społeczno-kulturalnych (członek założyciel GTL). Wypromował ponad 980 magistrów i 18 doktorów nauk. Opiniował wiele habilitacji oraz wniosków na tytuły profesorskie. Promotor doktoratu „honoris causa” przyznanego Tadeuszowi Różewiczowi przez Senat UŚl. Nagrody: Ministra Nauki (trzykrotnie), Rektora UJ i UŚl. (wielokrotnie), katowicka Nagroda Wojewódzka (dwukrotnie), nagroda Miasta Sosnowca za rok 2002. Odznaczenia: m. inn. Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Narodowa Kapituła nadała mu Wielki Order Świętego Stanisława I klasy ze wstęgą i złotą gwiazdą. Członek Zarządu Zagłębiowskiej Komandorii tego Orderu Laureat Honorowej Nagrody Zagłębiowskiej Humanitas (2007). Od 2008 Członek Zwyczajny i Honorowy Kapituły tej Nagrody. W 2009 roku otrzymał Krzyż Szlachecki – Nobility Cross. Jest Wielkim Mistrzem Kapituły tego krzyża. Uhonorowany też został odznaczeniem – serduszkiem „SEMPER FIDELIS”. Został członkiem honorowym Kapituły tego odznaczenia. Decyzją Senatu UŚl. otrzymał w roku 2009 – jako drugi w dziejach Uczelni – tytuł Profesora Honorowego Uniwersytetu Śląskiego. 1 października 2010 roku wrócił znów do czynnej służby akademickiej. Jest profesorem zwyczajnym w Wyższej Szkoły „HUMANITAS” w Sosnowcu..