Opis Herbu
W niebieskiej tarczy herbowej, zwrócone ostrzami ku dołowi, dwa złote miecze z dwoma złotymi sztyletami, skrzyżowane ostrzami, tworzące literę W. Pomiędzy sztyletami szyszka chmielu złożona. Klejnot, czarna głowa końska zwrócona w prawo, wyrastająca pomiędzy dwoma piórami strusimi o barwach niebiesko-złotych. Labry niebiesko-złote. Rodzina Walawczyk swoje korzenie odnajduje na ziemi przemyskiej. Najstarszym przodkiem Piotra Walawczyka, potwierdzonym dokumentami, jest Maximilian Walawczyk, uczestnik bitwy z Kozakami pod Starczem w 1638 roku, towarzysz niejakiego Walawskiego herbu Trąby. Linia ta trwa do naszych czasów w osobach Eliasza Walawczyka i jego syna Piotra Walawczyka, fundatora tego herbu. Fundacji herbu dokonano w grudniu roku 2002. Rejestracji w Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej Nova Heraldia pod numerem 300606 dokonano na wniosek Piotra Walawczyk w miesiącu czerwcu 2006 roku. Do używania tego znaku herbowego upoważnieni są wszyscy potomkowie po linji męskiej pochodzący od fundatora herbu.