W niebieskim, duża złota krokiew na opak. Na niej złożono mniejszą złotą krokiew, w ten sposób że utworzyły one niebieską rautę, w niej złoty kwiat róży. Klejnot, kroczący złoty lew z hełmem prętowym na łbie. Labry w barwach niebiesko-złotych. Fundacji znaku rodowego rodziny Waclawczy, zwanego herbem własnym Waczlaw, dokonanał w roku 1932 Franciszek Waclawczyk na podstawie przekazu rodzinnego i projektu heraldyka niemieckiego Hussmanna. Rejestracji w Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej, roli herbowej Nova Heraldia, dokonano dnia 28 lutego 2006 roku na wniosek wnuka wspomnianego fundatora, Norberta Waclawczyk, pod numerem 280206. Uprawnieni do używania tego znaku herbowego są wszystkie osoby w linii męskiej pochodzące od fundatora herbu, w tym wnukowie: Christian, Paweł, Józef, Norbert, Gerhard i Jan Waclawczykowie, oraz ich męscy potomkowie, jak również żeńscy pod warunkiem zachowania nazwiska Waclawczyk. Według przekazów rodzinnych, barwy i symbole zawarte w konstrukcji herbu, związanme są z miejscem pochodzenia oraz zzwiązków z historycznymi faktami w dziejach rodziny. Barwy, niebieska i złota, nawiązują do ziemi śląskiej, na której od kilkunastu pokoleń żyli przedstawiciele tej rodziny. Rauta utworzona prze dwie krokwie, zamykająca sobą złotą różę, odnosi się do symboliki gniazda rodowego w Czechach, skąd na Śląsk przywędrowali protoplaści rodziny Waclawczyk. Jednocześnie rauta, porzez formę swej konstrukcji nawiązuje również do pierwszych liter nazwiska, które na przestrzenie wieków ulegało znaczącym zmianom. Chodzi o literę V oraz W. Litery te determinowały powstawanie odmian nazwiska począwszy od przeinaczeń nazwy odimiennej Waclawa, poprze zmiany w pisowni nazwisk wspomnianych w krótkie genealogii zamieszczonej powyżej. Figura kroczącego, złotego lwa z hełmem pretowym na głowie, jest nawiązaniem do rodziny szlacheckiej von Skopp posiadającą w godle herbowym złotego kroczącego lwa, trzymąjacego w łapach złota kulę, która to rodzina weszła w koligacji z rodziną Waclawczyk.
