Sokolnicki

W polu niebieskim, pomiędzy ramionami zawiasy kotłowej  srebrnej, barkiem w dół, miecz wbity, ostrzem ku dołowi zwrócony.
Klejnot, złota noga zbrojna. Labry niebiesko-srebrne.

Rejestracja herbu rodowego Nowina rodziny Sokolnickich
w Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej Nova Heraldia, nastąpiła w grudniu Roku Pańskiego 2007 pod numerem rejestracyjnym 61206, co udokumentowane zostało aktem rejestracyjnym.

Linia genealogiczna przedstawiona przez Juliusza Sokolnickiego do ponownej rejestracji herbu szlacheckiego Nowina przedstawia się następująco:

Linia genealogiczna przedstawiona przez Juliusza Sokolnickiego do ponownej rejestracji herbu szlacheckiego Nowina przedstawia się następująco:
I pokolenie. Stosz, herbu Nowina, dziedzic Sokolnik pod Kłeckiem w powiecie gnieźnieńskim 6.01.1284 roku świadczy przy
nadaniu wsi Ostrowite. W 1304 roku podpisał za ród Nowinów akt
konfederacji wielkopolskiej przeciw królowi Wacławowi czeskiemu.
II pokolenie. Dobiesław zwany Pięta, najstarszy syn, jako dziedzic Sokolnik, Popowa Większego, Popowa Mniejszego oraz Babina. Dnia 2.09.1352 roku podpisał z trzema braćmi akt konfederacji
rycerstwa wielkopolskiego. W latach 1360 do 1364 świadczy parę
razy w Trzemesznie (St. Kozieroski ród Nowinów).
III pokolenie. Wojciech urodzony około 1337 roku, zm. 1406,
piąty syn dziedzica Sokolnik. W dniu 27.11.1382 roku podpisał dyplomat zjazdu rycerstwa w Radomsku, występuje także w dokumentach z lat 1402, 1405, 1406.
IV pokolenie. Piotr urodzony około 1375 roku, zmarły w 1419
roku. Szósty syn. Dziedzic części Sokolnik, Popowa Większego, itd.
wspomniany w wielu dokumentach z lat 1391, 1398, 1399, 1404,
1412, 1413. Współfundator z bratem Witem kościoła parafialnego
św. Stanisława w Sokolnikach (księgi grodzkie poznańskie). Żona
Brygida herbu Łodzia.
V pokolenie. Andrzej urodzony około 1395/1400, drugi syn
współdziedzic Sokolnik, Popowa, Ignacewa, Popowa Kościelnego.
Wspominany w wielu dokumentach z lat 1419, 1424, 1443, 1448,
1449 (Księgi ziemskie i grodzkie, gnieźnieńskie i poznańskie). Żona
Anna Małachowska herbu Nałęcz.
VI pokolenie. Mikołaj, najstarszy syn urodzony około 1420
roku, zmarły 1469 roku, współdziedzic Sokolnik, Popowa, Ignacewa i Popowa Kościelnego itd. Wspomniany w wielu dokumentach
z lat 1443, 1449, 1462, 1463, 1469.
VII pokolenie. Mikołaj urodzony około 1440 roku, zmarły 1508
roku. Starszy syn, współdziedzic Sokolnik, Głogonina, Ciosny, Babina, uczestnik wyprawy zbrojnej króla Jana Olbrachta na Wołoszczyznę, wspomniany w wielu dokumentach z lat 1462, 1469, 1470,
1486, 1492, 1496, 1497, 1502, 1508. Żona Katarzyna nieznanego
rodu, podano przed 1462 roku. 1469, 1470, 1486, 1492, 1496, 1497,
1502, 1508. Żona Katarzyna nieznanego rodu, podano przed 1462
roku.
VIII pokolenie. Wojciech urodzony około 1465 roku, zmarły
1510, jedyny syn, współdziedzic trzeciej części Sokolnik i Popowa, Ignacewa. Wspomniany w wielu dokumentach z lat 1487, 1489,
1492, 1496, 1500, 1502, 1503, 1504, 1505, 1507, 1510. Żona pierwsza, przed 1487, Beata Koszewska albo Gliniecka herbu Ciołek
wspomniana 1487, 1489, 1492, zmarła przed 1496. Żona druga Małgorzata Jawniewska albo Charzewska 1496, herbu Gryf, wspomniana w dokumentach z lat 1496, 1502, 1507, 1515, 1520, 1522, 1523,
1525, zamężna ponownie z Benedyktem Raczkowskim, w 1515 pozwana do sądu przez dzieci z pierwszego małżeństwa z Wojciechem:
Stanisława, Mikołaja, Katarzynę o wygnanie ich z ojcowizny.
IX pokolenie. Stanisław urodzony około 1490, zmarły czerwiec
1554, starszy syn. Współdziedzic Sokolnik, odkupił część Sokolnik,
Popowa, Ignacewa, jak też kupił lasy Olszyna i Ossowska. Wspomniany w wielu dokumentach z lat 1515, 1524, 1529, 1530, 1536,
1537, 1545, 1550, 1554. Żona Anna Kruchowska herbu Nałęcz poślubiona sierpień 1529.
X pokolenie. Krzysztof, zwany starszym. Urodzony 1532 roku,
zmarły 1587 młodszy syn Stanisława. Dziedzic części Sokolnik,
Ignacewa, Popowa oraz osady Owcze Głowy w powiecie obornickim. Wspomniany w wielu dokumentach z lat 1554, 1557, 1561,
1562, 1564, 1565, 1566, 1570, 1571, 1576, 1578, 1579, 1580 oraz
1586. Pierwsza żona przed 1560 rokiem Katarzyna Stawska herbu
Belina zmarła przed 1565 rokiem, druga żona poślubiona sierpień
1570, Elżbieta Żernicka herbu Dryja.
XI pokolenie. Krzysztof, zwany młodszym, urodzony w 1585
roku, zmarły krótko po 1645. Trzeci syn drugiej żony Elżbiety Żernickiej. Dziedzic wsi Owcze Głowy w powiecie obornickim, Nowa
Wieś, Police w powiecie konińskim oraz wsi Wierzbice w powiecie
przedeckim. Wspomniany w wielu dokumentach z lat: 1590, 1591,
1601, 1610, 1614, 1618, 1620, 1626, 1630, 1631, 1633, 1645. Żona
Katarzyna Pławińska herbu Junosza, ożeniony w 1620 roku.
XII pokolenie. Gabryel urodzony w 1626 roku. Zmarły
12.08.1688 w miejscowości Tulce pod Poznaniem, pochowany
w klasztorze Karmelitów Bosych na przedmieściu św. Wojciecha
w Poznaniu. Trzeci syn Krzysztofa młodszego. Twórca znacznej
fortuny rodowej, dziedzic Bilejewa, Brzezia, Chorzewa, Chrosli,
Czarnuszki, Jankowa, Karmina, Karminka, Korybnicy, Mieszkowa i Skrzypnicy w powiecie kaliskim, później pleszewskim, Ligoty
w powiecie ostrzeszowskim, jak też wsi Tulec pod Poznaniem.
Twórca i fundator rodzinnej księgi genealogicznej, gdzie wpisał
swych znanych mu przodków. Jeden z najbardziej wpływowych
obywateli w Wielkopolsce za panowania króli: Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego. 1658 roku sędzia wojskowy JKM, 1658 Pułkownik Królewski, 1660 sędzia kapturowy,
mianowany 16.01.1665 miecznikiem sieradzkim, 14.09.1665 Marszałek sejmiku województwa wielkopolskiego w Środzie. W latach
1665 do 1670 sędzia ziemski, kaliski. W 1669 roku poseł na sejm
koronacyjny w Warszawie, 30.01.1671 Stolnik kaliski, 1674 deputowany do Trybunału Koronnego, 1674 Marszałek Sądu Kapturowego, 18.12.1675 ponownie Marszałek sejmiku wielkopolskiego
w Środzie, fundator i budowniczy kościoła parafialnego i pałacu
w Karminie, 1683 zasłużony w organizacji odsieczy wiedeńskiej,
w której stracił dwóch synów. Dnia 2.12.1683 otrzymuje tytuł dziedziczny hrabiego św. Cesarstwa Rzymskiego z nadania cesarza Leopolda. Pod datą 16.02.1685 kasztelan międzyrzecki, senator Rzeczypospolitej. Pierwsza żona 1.07.1659 Helena Łempicka herbu
Junosza, córka Andrzeja i Katarzyny z Rudnickich herbu Lis, zmarła 28.11.1670. Druga żona, Teresa Mycielska herbu Dołęga, córka
Franciszka, starosty średzkiego i Heleny Lukrecji z Grudzińskich
herbu Grzymała, związek zawarto 9.06.1675. Zmarła 1699 roku.
XIII pokolenie. Piotr Antoni urodzony 27.01.1683 r., zmarły
26.02.1758, pochowany w klasztorze w Choczu, w różowej marmurowej trumnie, pod głównym ołtarzem w kaplicy rycerskiej Sokolnickich w kościele poreformackim w Kaliszu. Jako dziewiąty syn
z drugiej żony. Dziedzic Karmina, Karminka, Skrzypnicy w powiecie pleszewskim, Bielejewa w powiecie pyzdryckim, Gogolewa
w powiecie rawickim, Krasnego i Sadzawek na Podolu. Słynny wojownik i fundator kaplicy rycerskiej czy żołnierskiej Sokolnickich
w kościele reformatów w Kaliszu, gdzie plafony przedstawiają jego
bitwy. Poseł na sejm Rzeczpospolitej 29.10.1710. Od 13.04.1713
do 10.06.1717 rezydent województw wielkopolskich przy Hetmanie
Wielkim Koronnym. W czasie od 10.06.1717 do 28.08.1750 Regimentarz wojsk koronnych województw wielkopolskich i prowincji
pruskiej. Jednocześnie w okresie od 30.05.1738 do 21.10.1742 chorąży kaliski. W 1741 generał major wojsk koronnych, od 21.05.1742
do 28.08.1750 chorąży poznański. Dnia 28.09.1750 zrezygnował
z wszelkich urzędów i osiadł w klasztorze w Choczu. Żona
21.02.1703 Anna Gajewska herbu Ostoja, córka Łukasza kasztelana
santockiego i Elżbiety z Kuczborskich herbu Ogończyk, wnuczka
Apolinary z Opalińskich herbu Łodzia, zmarła 13.03.1747 roku.
XIV pokolenie. Jan Nepomucen, młodszy syn, urodzony
1.05.1718 roku, zmarły 12.06.1785 roku. Pochowany u Reformatorów na Goruszkach w Miejskiej Górce. Dziedzic Gogolewa pod
Rawiczem, gdzie zbudował pałac, Karmina i Karminka. W 1768
rotmistrz i pierwszy konsyliarz Konfederacji Barskiej. W roku 1775
występuje o spadek po magnackiej rodzinie Opalińskich herbu
Łodzia. Proces trwał 60 lat, a fortunę Opalińskich pochłonęli prawnicy. Ożeniony dnia 22.05.1751 roku z Teresą Trąbczyńską herbu
Topór, córką Stanisława Ottona i Anny z Łojków herbu Wąż, kuzynka w drugim stopniu, a także prawnuczka Apolinary z Opalińskich
Gajewskiej, zmarła 12.06.1767 roku.
XV pokolenie. Piotr Prokop, czwarty syn, ale jedyny, który
przeżył. Urodzony dnia 6.07.1762 roku, zmarł dnia 12.05.1808 roku
pochowany w klasztorze Bernardynów w Poznaniu. Dziedzic Gogolewa, Karmina, Karminka, Sannik i Zberkowa, które sprzedał. Za
co zakupił w 1793 roku Sulencin, Kokczynów, Borowo, Ludwikowo, Pigłowice i Strzeszki w powiecie średzkim. Od 7.01.1783 roku
Wielki Szambelan JKM. Od dnia 21.08.1786 roku poseł na Sejm
RP, 1788 do 1792 poseł na Sejm Czteroletni, wziął czynny udział
w pracach nad Konstytucją 3 Maja, Rotmistrz Chorągwi Narodowej
z nominacji Kościuszki, 5.10.1806 roku Prezes Trybunału Departamentu Poznańskiego, 29.04.1808 roku Minister Sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego, zmarł nagle trzynaście dni później.
Ożeniony w 1784 roku z Nepomuceną Suchorzewską, herbu Zaręba,
córką Ignacego i Marianny z Sokolnickich herbu Nowina, urodzonej w 1765 roku, zmarłej 4.05.1845 roku, pochowana w miejscowości Mądre pod Środą.
XVI pokolenie. Józef Telesfor, najstarszy syn, urodzony
5.01.1786 roku, zmarły 10.12.1858 roku, pochowany Mądre pod
Środą. Dziedzic Sulęcina, Pigłowic i Strzeszek, następnie Małych
Jeziorek. W 1846 jeden z przywódców powstania narodowego
w Krakowie, więziony i osądzony przez Prusaków w procesie moabickim w Berlinie. W 1848 znowu jednym z delegatów Komitetu Narodowego w Wielkopolsce. Ożeniony dnia 12.08.1812 roku
z Józefą Chłapowską herbu Dryja, córką Ludwika dziedzica Sośnicy i Tekli Sokolnickiej herbu Nowina urodzonej w 1798, a zmarłej
dnia 20.11.1875 roku. Pochowanej w Mądrem pod Środą.
XVII pokolenie. Ludwik, drugi syn, urodzony dnia 9.05.1822
roku, a zmarły 6.03.1900, pochowany w Mądrem pod Środą.
Dziedzic takich włości jak: Sulęcin i Pigłowice, które sprzedał
i osiadł w Buku. Kapitan wojsk polskich w bitwie pod Miłosławiem, uczestnik powstań w latach 1848 i 1863 roku. Żona, Emilia
z Ozegalskich herbu Kosiecza, związek 10.07.1850, córka Józefa
i Józefy z Rudnickch herbu Lis, wdowa po generale Michale Chłapowskim, rodzonym wuju Ludwika, urodzonego 4.05.1819 roku,
a zmarłego 29.09.1875 roku, pochowanego w grobach Chłopowskich w Sośnicy.
XVIII pokolenie. Witold, drugi syn. Urodzony dnia 11.04.1855,
a zmarły 26.12.1908, pochowany w Mądrem pod Środą. Jeden z organizatorów przemysłu naftowego w Galicji. Dyrektor kopalń nafty
w Rymanowie, później dziedzic Podarzewa w powiecie sieradzkim
i Siedlemina w powiecie jarocińskim, które sprzedał, będąc chorym
na serce, osiadł w Poznaniu. Żonaty, dnia 11.10.1892 roku, z Izabellą hrabiną Potocką herbu Złota Pilawa, córką hrabiego Witolda dziedzica Młoszowej i Marii z Florkiewiczów herbu Ozdoba, wnuczki hrabiego Henryka, dziedzica Chrastowa itd. i Heleny Karoliny
z ks. Sułkowskich herbu Sulima urodzonej w 1869 roku, zmarłej
10.04.1935 roku, pochowana Mądre pod Środą.
XIX pokolenie. Antoni, czwarty syn, urodzony dnia 19.09.1900
roku, zmarły dnia 20.02.1946 roku, pochowany pod kościołem
w Pawłowicach pod Lesznem. W 1918 roku uczestnik Powstania
Wielkopolskiego. Absolwent Akademii Rolniczej w Bydgoszczy.
Opiekun młodych Mielżyńskich w Pawłowicach pod Lesznem. Po
wojnie 1945 roku, dyrektor Państwowego Ośrodka Kultury Rolnej
w Pawłowicach. Ożeniony dnia 22.11.1919 z Ireną Skirmunt herbu Dąb, córką Zygmunta i Marii z Żoltowskich herbu Ogończyk,
współdziedziczką dóbr Albrechtowa na Polesiu, urodzonej
13.08.1896, zmarłej w Londynie dnia 5.01.1981 roku.
XX pokolenie. Juliusz, jedyny syn, urodzony 16.12.1920
roku. Uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku, działacz niepodległościowy w kraju i po wojnie, na emigracji, w Anglii. Dnia
13.04.1953 roku powołany na członka Głównego Komitetu Wykonawczego Ligi Niepodległości Polski (organizacji piłsudczyków). W latach 1954-1972 członek kolejnych Rad Rzeczpospolitej.
W okresie od 12.01.1967 do 20.07.1970 Minister Informacji
i Dokumentacji oraz redaktor organu rządowego ,,Rzeczpospolita Polska”, 20.07.1970 do 25.11.1971 Minister Spraw Wewnętrznych i Minister Spraw Krajowych. Dnia 2.09.1971 r. mianowany
następcą prezydenta RP na uchodźstwie. W okresie od 6.04.1972
do 20.12.1990 Prezydent RP na uchodźstwie w oparciu o konstytucję z dnia 23 kwietnia 1935 roku, uznawany jednak jedynie przez
część środowiska emigracyjnego. Dnia 9.06.1979 roku wznowił
istnienie Orderu Św. Stanisława, odtąd Wielki Mistrz Orderu św.
Stanisława. Potomkowie: dwóch synów. (Opracowanie własne Juliusza Sokolnickiego z Anglii)