W niebieskim, srebrny, oliściony dąb o czterech konarach i czterech korzeniach, oraz żołędziach w trzech rzędach po cztery. Dzewo w towarzystwie: z prawej, złoty lew w lewo wspięty; z lewej, ognisko takiej samej barwy. Labry: niebieskie podbite na przemian, złoto-srebrno-złoto. Klejnot: na nałęczce w barwach srebrno-niebiesko-złotych, niebieskie koło zębate, przed nim srebrna pochodnia ze złotmi płomieniami, wszystko w towarzystwie dwóch srebrnych nawiasów klamrowych. Pod tarczą na wstędze zamieszczono motto ,,co cię nie zabije to cię wzmocni”
Niniejszym ogłaszamy wszem wobec i każdemu z osobna,
że Szanowny Pan Marek Richert, pochodzący z miasta Gdańska, dokonał fundacji znaku herbowego rodziny Richert, przedstawionego obok, rejestrując go w Polskiej Roli Herbowej Nova Heroldia z Jeleniej Góry, pod numerem 070524.
Herb własny rodziny Richert, to nie tylko zbiór elementów które w sposób symboliczny ilustrują członków rodu Richterów, to również obrazy odnoszące się do tradycji, idei, wartości czy ważnych zasad, które są wspólne dla całej społeczności rodzinnej, a także są odczytywane przez każdego Familianta indywidualnie. Swoistą wymową uznawanych wartości życiowych, są elementy konstrukcji godła. Każdy element prezentowanego herbu ma określone znaczenie. Dąb, to ulubione drzewo właściciela tego znaku herbowego, które dodatkowo odnosi się do jego cech fizycznych (człowiek potężnej postury). Jest symbolem trwałości, stabilności i długowieczności. W Grecji znany był jako drzewo najważniejszego z bogów, Zeusa. Słowianie uznawali go za symbol boskiej potęgi natury. Liczba korzeni i konarów, to liczba jego członków rodziny (on, żona i dwójka dzieci). Lew, jako symbol mocy i odwagi także nawiązuje do wyglądu i charakteru Fundatora. Może być także czytany jako symbol zamiłowania do kotów. Lew kroczy w lewo, aby ukazując postawę zyciową twórcy tej nowej tradycji, który często „idzie pod prąd”. Symbol tego zwierzęcia symbolizuje także inne jego atrybuty, moc, potęgę, majestat, dumę, zwycięstwo, zdrowie, męskość, płodność, odwagę, triumf, działanie, czujność, ruchliwość, zapalczywość, ambicję, umysł, sprawiedliwość, wdzięczność, szczodrość, współczucie. Ognisko symbolizować ma zamiłowanie herbownego do wypraw, campingu, biwaków. W klejnocie widnieją symbole obrazujące zajęcia Fundatora i jego przodków. Najgłębiej złożono koło zębate nawiązujące do profesji jego ojca, który był inżynierem. Koło od wieków jest symbolem Boga, prawa, nieskończoności, wieczności, doskonałości, równowagi i harmonii. Stało się również symbolem życiodajnego słońca. Pojawia się w przeróżnych ornamentach i symbolach. Koła zębate są stworzone do tego, aby ze sobą współpracować. Służą do przenoszenia ruchu i momentu obrotowego na inne koło zębate, tak jak symbolicznie na tradycję z pokolenia na pokolenie. Dalej zamieszczony jest obraz pochodni, jako symbol niesienia oświaty, gdyż dziadek Fundatora był nauczycielem. Pochodnia jest również atrybutem nieśmiertelność, reprezentuje takie cechy jak: życie, zaślubiny, męskość, miłość, uczucie, płodność, dziedzictwo, potomstwo, sprawiedliwość, prawdę, czujność, cnotę, kształcenie, wiedzę, tradycję, natchnienie, godność, wspaniałość, powodzenie, chwałę i sławę. Wiele z tych cnót przynależne są samemu Fundatorowi jak i jego przodkom. Elementy te, ujęte są przez dwa nawiasy klamrowe, nawiązując w części do zajęcia jakie wykonuje Fundator, gdyż jest programistą, gdzie takich symboli używa się w wielu językach programowania. W tym przypadku zastosowano je również celem logicznego ujęcia niemniej ważnych faktów odnoszących się do historii rodziny, oraz jako element spajający przeszłość z teraźniejszością. Nie bez znaczenia jest również upodobanie barw niebieskiej, złotej i srebrnej. Barwa niebieska wyraża trzy cnoty: piękność, wzniosłość i pochwałę, ale również prawdę, wiarę, lojalność, wierność, stałość, łagodność, niezawisłość. Natomiast barwa złota symbolizuje cztery cnoty: szlachetność, życzliwość (bonvouloir), otuchę (reconfort) i wzniosłość, ale również, wspaniałomyślność, miłosierdzia. Barwa srebrna z kolei jest odzwierciedleniem wewnętrznych cnót jakimi są szczerość i prawdomówność i sprawiedliwość. Nadzieją Fundatora tego znaku herbowego, jest przekazywanie z pokolenia na pokolenie treści odzwierciedlających duchowy związek potomków z przodkami. Treść zawarta w konstrukcji całego herbu jest świadomym i dobrowolnym przedsięwzięciem, mającym na celu identyfikację i promowanie całego rodu. Ma być również uhonorowaniem wyznawanej dewizy życiowej i jej zapisem w pamięci potomków. Prawdopodobnie protoplaści tej rodziny znani byli jako bardzo znamienity ród bretoński, o wielkiej starożytności, którego pierwszymi znanymi przedstawicielami są: Eudes, krzyżowiec z 1248 r. (łacińskie statuty z lat 1191–1249 odnoszące się do krzyżowców, pochodzące z gminy Courtois); Szymon, kapitan Lesneven i jeden z mistrzów bitwy trzydziestu w 1350 r., ratyfikował traktat z Guérande w 1381 r. Gałąź Kerjean połączyła się z Splanem, a następnie Dresnayem: Pierre z parafii Guérande, lokaj książę nobilitowany w 1439 r.; Pierre, syn poprzedniego, kamerdyner księcia, potwierdzony w 1443 r.; Guyon, duchowny i sekretarz książąt Pierre’a, Artura i François od 1451 do 1486; Olivier, pan Tariec, doradca Grands-Jours, kanonik Nantes, Rennes i Léon, zmarł w 1539 roku i pochowany w kaplicy Wszystkich Świętych w katedrze w Léon. Kolejna gałąź tego rodu: sekretarz króla w 1768 r., ojciec radcy stanu, w 1787 r. Maria z Nantes. Z Nantes pochodzi Jacques, władca La Feuillée, parafii Saint-Mars, odrzucony podczas reformacji w 1669 roku. Herb: Na niebieskim, jeleń zwieńczony złotą gwiazdą na której dwie takie same róże. Motto:Caret Doué, meuli Doué, enori Doué.Inna linia istnieje w osobie Nikolaus Richa(e)rt 1260 Basel Freimann Cuonradus 1273 Heiligreuztal Dienstamann Albertus 1292 Eßlingen Generał To imię Richa(e)rd, które pojawia się od VI wieku i było powszechne u prawie wszystkich plemion niemieckich u szczytu średniowiecza. Formy i naturalnie dominują w obszarach niedyftongizujących. Richa(e)rt jako imię rycerza znane od końca XIII wieku, począwszy od Karola IV (1346-1378), cesarz nadawał herby bez podwyższania beneficjentów do rangi szlacheckiej. W XV wieku powierzyli wydawanie herbów hrabiemu Palatynowi, który od tego czasu nadawał herb także rodzinom obywatelskim. Informacje te wymagają badań genealogicznych w archiwach niemieckich i francuskich. Opisana powyżej legenda obrazuje również związki filiacyjne, czyli relację przodek i potomek. W tym aspekcie można ją odczytywać jako tradycję, dziedziczenie, wychowanie, ale także prezentuje się tutaj międzypokoleniowa łączność. Herb ten powinien pozostać w świadomości, tak współczesnych, jak i przyszłych pokoleń, jako symbol dumy, więzi i tradycji rodowej. Interpretacja symboliki zastosowanej w budowie herbu została skonsultowana i zaakceptowana przez komisję heraldyczną Polskiej Roli Herbowej Nova Heroldia. Rejestracji tego znaku herbowego, dokonano Roku Pańskiego 2024 dla rodziny Richert. Intencją Fundatora jest próba przyczynienia się do wzmocnienia więzi w rodzinie oraz kultywowania jej tradycji. Znak ten ma pozostać symbolem tożsamości dla współczesnych i przyszłych pokoleń. Uprawnieni do używania tego znaku herbowego są wszyscy bezpośredni potomkowie pochodzący od Marka Richerta Fundatora, tak długo jak stosować będą nazwisko Richert.
Niniejszym potwierdzamy, że herb własny rodziny Richert został zarejestrowany pod numerem 070524 w Polskiej Roli Herbowej Nova Heroldia z Jeleniej Góry a jego Fundator wszedł do grona Polskiej Wspólonoty Heraldycznej
Za wiarygodność genealogiczną i heraldyczną po dokonaniu konsultacji i sprawdzeniu dostarczonych dokumentów potwierdza
przewodniczący komisji heraldycznej
Norbert Wacławczyk
Jelenia Góra, 09 maja 2024 roku