Rech


rech

W złotej tarczy herbowej, słup o dwupolowej złoto-czarnej szachownicy. Z prawej pół orła Dolnego Śląska, z lewej widoczne pół murowanej z cegieł, o biało fugowanych spoinach, otwartej bramy miejskiej z widocznymi blankowanymi wieżami. Niższa w całości, wewnętrzna wyższa nad bramą widoczna w połowie. Labry w barwach czarno-złotych. Klejnot dwa, złożone w krzyż św. Andrzeja, złote klucze uchwytami ku dołowi.

Linię genealogiczną fundatora herbu własnego Rech wyprowadza się bezpośrednio od rodziny mieszczańskiej z Wrocławia. Najstarszym znanym i udokumentowanym przedstawicielem tego rodu jest Johannes Rech, właściciel barki transportowej na Odrze. Prawdopodobnie jest on ojcem Maxa Recha urodzonego również we Wrocławiu, z zawodu marynarza. Także jego syn Walter Rech urodzony w Hamburgu w 1913 roku, marynarz floty handlowej, jest kontynuatorem tej profesji. Męski potomek, a zarazem fundator herbu własnego Rech Werner Rech zamieszkały w miejscowości Dreiech w Niemczech, kraj związkowy Hessen, urodzony w Hamburgu. Pozostawił po sobie syna, a mianowicie Michaela Rech, kontynuatora rodu.

Fundacji herbu dokonano w styczniu 2007 roku. Rejestracji w Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej Nova Heraldia pod numerem 220307 dokonano na wniosek Wernera Rech. Do używania tego znaku herbowego upoważnieni są wszyscy potomkowie po linii męskiej pochodzący od fundatora herbu, w tym syn Michael Rech.