Na zielonej tarczy usianej złotymi kłosami złoty gryf wspięty, trzymający w prawej błyskawicę w lewej topór rzeźniczy, srebrne; w głowicy pół pełnego złotego koła zębatego na opak. Na hełmie turniejowym zielono-złota nałeczka. W klejnocie złoty but męski z wydatną cholewą i srebrną ostrogą, z którego wyrasta zielony dąb o symetrycznie rozłożonych czterech gałęziach, sześciu liściach i trzech złotych żołędziach, jednym w słup na szczycie i dwóch zwisających na dolnych gałęziach. Labry zielone podbite złotem.
Fundacji wyżej przedstawionego herbu dokonano na wniosek Szanownego Pana Adama Latowskiego z Luienia Kujawskiego. Herb ten został zarejestrowany w rejestrze Herbarza Polskiej Roli Herbowej pod numerem 200824. Uprawnionymi do używania tego znaku herbowego obok Fundatora, zgodnie z aneksem do aktu rejestracji są rodzice, Piotr Latowski urodzony w 1967 roku i Anna Latowska z domu Maślanka urodzona w 1971 roku, a także ich dzieci oraz idące od nich potomstwo, o ile będą posługiwać się nazwiskiem Latowski lub z członem Latowski. Niniejsza fundacjajest moim świadomym i dobrowolnym przedsięwzięciem, które poprzez obranie wizerunku i nazwy herbu oraz płynącej z tego symboliki, ma na celu: – identyfikowanie i promowanie mojego rodu poprzez jego symbol graficzny; uhonorowanie moich Przodków oraz zapisanie ich w pamięci potomnych; przypominanie i kultywowanie rodzinnej historii i tradycji; informowanie o zasadach, którymi przedstawiciele rodu powinni się kierować; Herb ten powinien pozostać w świadomości tak współczesnych, jak i przyszłych pokoleń, jako symbol dumy, więzi i tradycji rodowej.
Herb własny Latowski, to nie tylko zbiór elementów, które w sposób symboliczny ilustrują członków rodu Latowskich, to również obrazy odnoszące się do tradycji, idei, wartości czy ważnych zasad, które są wspólne dla całej społeczności rodzinnej, a także są odczytywane przez każdego familianta indywidualnie. Swoistą wymową uznawanych wartości życiowych, są elementy konstrukcji godła. Jest to herb własny, czyli taki, który przynależy jednej tylko rodzinie, a mianowicie jego Fundatorowi Panu Adamowi Latowskiemu (ur. dnia 2 lutego 1999 r. we Włocławku), jego rodzicom Piotrowi (ur. 1967 r. we Włocławku) i Annie z domu Maślanka (ur. 1971 r.) oraz jego siostrom Justynie (ur. 1993 r.) i Paulinie (ur. 1993 r.), a także jego i sióstr tych potomkom, o ile będą oni posługiwać się nazwiskiem Latowski lub z członem Latowski. Nazwa herbu jest tożsama z nazwiskiem rodziny. Herb ma identyfikować członków rodziny, nawiązywać do jej historii, kultywować pamięć o przodkach i związane z nimi tradycje, przypominać o zasadach, którymi jej przedstawiciele powinni się kierować. Każdy element prezentowanego herbu ma określone znaczenie. Samiec gryfa – Hybrydowa mitologiczna bestia powstała poprzez połączenie lwa z orłem, znana już w kulturze minojskiej i sumeryjskiej. Tu nawiązuje do gryfa znajdującego się w herbie Lubienia Kujawskiego, miasta w województwie kujawsko-pomorskim gdzie zamieszkuje Fundator oraz z którym związane są trzy ostatnie pokolenia jego przodków: ojciec Piotr, dziadek Edmund (ur. w 1926 r. właśnie w tej miejscowości) i pradziadek Jan. Pośrednio gryf odnosi się także do herbu województwa kujawsko-pomorskiego, na których to widnieje ukoronowany połuorzełpołulew, a więc zwierzęta składające się na gryfa. Tę specyficzną hybrydę w okresie I Rzeczpospolitej miało w swym herbie województwo brzesko-kujawskie i inowrocławskie, a jeszcze wcześniej była ona godłem książąt kujawskich z rodu Piastów, którzy pieczętowali się nią już od II połowy XIII w. Herb z połuorłem-połulwem znajdował się także od XIV do XVI w. w pieczęci, a w latach 1950-1990 także w herbie miasta Włocławka, będącego miejscem urodzenia Fundatora i jego rodziców. W heraldyce drapieżny gryf reprezentuje takie cechy jak: waleczność, wytrwałość w dążeniu do celu, czujność. Jako mitologiczny strażnik boskiej mocy lub ukrytych skarbów, symbolizuje także opiekuńczość. Te wszystkie przymioty są wartością dla Fundatora i jego najbliższych. Heraldyka kościelna widzi w gryfie symbol boskiej i ludzkiej natury Chrystusa, ponieważ jako orzeł należy do nieba, a jako lew związany jest z ziemią. Gryf może więc poniekąd odnosić się do wyznawanej przez Latowskich katolickiej religii. Używanie wizerunku gryfa, miało też niegdyś oznaczać oddanie się pod opiekę niebiańskim posłańcom, czy też prośbę o taką opiekę, prośbę o wprowadzenie harmonii w życiu człowieka, pomiędzy tym co wzniosłe, a tym co przyziemne. Błyskawica – Jest to zjawisko świetlne towarzyszące piorunowi, czyli bardzo silnemu wyładowaniu elektrostatycznemu w atmosferze. Stąd też uproszczone graficznie przedstawienie błyskawicy stało się symbolem elektryczności. W niniejszym herbie błyskawica odnosi się do Piotra Latowskiego, ojca Fundatora, który z zawodu jest elektrykiem. Prócz zawodów związanych z prądem elektrycznym, błyskawica w heraldyce jest także symbolem bożego gniewu lub boskiej woli. Element ten można więc odnosić do podporządkowania się rodu wobec woli wyznawanego przez nich Boga, a także do kultywowania tradycyjnej roli ojca, który kocha swoje dzieci, ale jeśli zajdzie taka konieczność, potrafi je również dla ich dobra ukarać. Topór rzeźniczy – Ma upamiętniać tradycje rzeźnicze w rodzinie, gdyż takim zajęciem parali się obaj dziadkowie Fundatora, czyli wspomniany już Edmund Latowski, a także dziadek macierzysty Henryk. Prócz nawiązań rzemieślniczych, topór w heraldyce jest też symbolem waleczności, siły, władzy i sprawiedliwości, co wzięło się zarówno z jego powszechnym wykorzystywaniem bojowym, jak też stosowaniem jako narzędzie kata.
Usianie kłosami – Ponieważ gryf nie jest rzadkim motywem w heraldyce (tak jeśli chodzi o herby rodowe, jak też herby samorządowe), właściwym było zastosowanie dodatkowego wyraźnego elementu wyróżniającego. Usianie kłosami całkowicie spełnia to zadanie nie tylko pod względem wizualnym, ale też jeśli chodzi o sam rodzaj heraldycznej komponenty, gdyż usianie tarczy jakimś elementem, jest w polskiej heraldyce bardzo rzadkie. Motyw kłosa, jako elementu usiania, ma również swoje podwójne znaczenie symboliczne. Po pierwsze ma to symbolizować pracę na roli, co z kolei ma odnosić się do przodków Fundatora, którzy tym się zajmowali, czyli: pradziadka Jana (ur. w 1892 r. w Rzegocinie parafia Kłóbka), 2x pradziadka Wojciecha (ur. 1862 r. w Ząbinie par. Choceń) i 3x pradziadka Kazimierza (ur. 1838 r. w Wolicy par. Wieniec) oraz po części zapewne również 4x prababki Franciszki (ur. 1810 r. w Szubinie par. miejscowa). Po drugie owe usianie złotymi kłosami, ma nawiązywać do pierwotnego nazwiska przodków Fundatora, które brzmiało Somerfeld. To niemieckojęzyczne nazwisko możemy rozbić na słowa ‘Somer’ i ‘Feld’, gdzie pierwszy człon zapewne pochodzi od pory roku ‘Sommer’ – czyli po polsku ‘lato’, zaś drugi człon to słowo oznaczające ‘pole’, czyli grunt rolny. Pola obsiewamy zbożami, które latem są już dojrzałe i gotowe do żniw. Skoro zaś grafika herbu umożliwia odczytanie jego nazwy i nazwiska rodziny, która ów herb posiada, mamy tym samym do czynienia z tzw. herbem mówiącym. Zboże od tysięcy już lat stanowi główne źródło pożywienia, a dla jego producentów jest źródłem utrzymania, dlatego w heraldyce zboże stało się nie tylko symbolem samego rolnictwa, ale też dobrobytu, bogactwa, obfitości i oszczędności. Herb niosąc sobą przesłanie dla członków rodu Latowskich, mówi im m.in.: dążcie do bogactwa, ale znajcie też umiar i bądźcie oszczędni. Bogactwo może tu być rozumiane zarówno dosłownie, jak też mieć szersze, także niematerialne odniesienia. Tym bardziej, że w wyznawanym przez Fundatora i jego rodzinę chrześcijaństwie, kłos jest symbolem Eucharystii, a ta jest jednym z kluczy do osiągnięcia życia wiecznego w Niebie. Pół pełnego koła zębatego – Koła zębate w swej istocie mają za zadanie przenoszenie ruchu i siły pomiędzy różnymi częściami urządzenia, w którym są zainstalowane. Stały się przez to symbolami myśli technicznej. Ponieważ kojarzą się też z dużą precyzją, dokładnością, porządkiem, ze szczegółowo przemyślanym działaniem, funkcjonują również jako symbol pracy umysłowej. W niniejszym herbie nawiązanie do koła zębatego przede wszystkim odnosić się do wykształcenia i wykonywanego zawodu Fundatora, który jest inżynierem logistyki. W zawodzie tym dokładnie przemyślany i zorganizowany ciąg poszczególnych działań ma kluczowe znaczenie, dla wykonania zamierzonej pracy w odpowiednim czasie, z należytym bezpieczeństwem i przy możliwie minimalnych kosztach. Pół koła zębatego może także odnosić się do wszystkich przodków Fundatora, którzy ciężko pracowali, by zapewnić byt sobie i swoim najbliższym. Także liczba zębów półkola ma swoje znaczenie, gdyż znanych jest 11 pokoleń rodu Somerfeld-Latowskich. Przy czym dwa skrajne zęby są widoczne tylko częściowo, co jest wymuszone typem zastosowanej tarczy (o nie prostoliniowej górnej krawędzi), ale też co może oddawać wiedzę o życiu najstarszego i najmłodszego pokolenia. To pierwsze jest bowiem ze względu na skąpość odnalezionych źródeł najsłabiej poznane, zaś to drugie, do którego należy Fundator i jego siostry, również zawiera niewiadomą, gdyż ze względu na ich wiek w chwili fundacji herbu, większość życia jest jeszcze przed nimi. Pół pełnego koła zębatego nawiązuje również do nazwiska Fundatora. Takie, a nie inne obrócenie półkola i umieszczenie go w głowicy tarczy, ma sugerować słońce, zaś występujące na półkolu zęby, mają być tegoż słońca promieniami. Słońce jest zaś symbolem lata, pory roku, której nazwa wpisana jest w nazwisko Fundatora – Latowski. Przekaz ten wzmocniony jest jeszcze opisanym już wcześniej usianiem kłosami, których złota barwa wskazuje na ich dojrzałość do żniw, a więc okres letni. Mamy tu więc kolejny element tzw. herbu mówiącego. Nadzieją Fundatora tego znaku herbowego, jest przekazywanie z pokolenia na pokolenie treści odzwierciedlających duchowy związek potomków z przodkami. Treść zawarta w konstrukcji całego herbu jest świadomym i dobrowolnym przedsięwzięciem, mającym na celu identyfikację i promowanie całego rodu. Ma być również uhonorowaniem wyznawanej dewizy życiowej i jej zapisem w pamięci potomków. Opisana powyżej legenda obrazuje również związki filiacyjne, czyli relację przodek i potomek. W tym aspekcie można ją odczytywać jako tradycję, dziedziczenie, wychowanie, ale także prezentuje się tutaj międzypokoleniowa łączność. Herb ten powinien pozostać w świadomości, tak współczesnych, jak i przyszłych pokoleń, jako symbol dumy, więzi i tradycji rodowej. Interpretacja symboliki zastosowanej w budowie herbu została skonsultowana i zaakceptowana przez komisję heraldyczną Polskiej Roli Herbowej Nova Heroldia. Rejestracji tego znaku herbowego, dokonano Roku Pańskiego 2024 dla rodziny Latowskich. Intencją Fundatora jest próba przyczynienia się do wzmocnienia więzi w rodzinie oraz kultywowania jej tradycji. Znak ten ma pozostać symbolem tożsamości dla współczesnych i przyszłych pokoleń. Uprawnieni do używania tego znaku herbowego są wszyscy bezpośredni potomkowie pochodzący od Adama Latowskiego Fundatora, tak długo jak stosować będą nazwisko Latowski.
Niniejszym potwierdzamy, że herb własny rodziny Latowskich został zarejestrowany pod numerem 200824 w Polskiej Roli Herbowej Nova Heroldia z Jeleniej Góry a jego Fundator wszedł do grona Polskiej Wspólonoty Heraldycznej
.