Igielnicki


igielnicki

 

W czarnej tarczy złoty krzyż, ponad jego ramionami po jednej złotej igle z każdej strony skierowanej skośnie ostrzem do spojenia, pod ramionami krzyża po jednym złotym listku koniczyny trójlistnej z pałąkiem ku dołowi. Klejnot czarny krzyż ze złotymi igłami złożonymi na ramionach bocznych, lekko skośnie ku dołowi, z ostrzami do środka, złote listki koniczyny ustawione w słup na pionowej belce krzyża, pałąkami ku dołowi. Labry w barwach czarno-złotych.

Ojcem fundatora herbu własnego Igielnicki, Henryka Igielnickiego, jest Augustyn Igielnicki z Inowrocławia, urodzony w 1930 roku jako syn Ambrożego urodzonego 01.02.1900 roku i Justyny Igielnickiej z domu Presińskiej pochodzącej z miasta Poznania. Jan Igielnicki, ojciec Ambrożego Igielnickiego, urodzony w 1881 roku był synem Henryka Igielnickiego urodzonego prawdopodobnie około 1840, dzierżawcy lub właściciela folwarku w Ruchocicach, przekazanego dla niejakiego Matauschka, wymienianego pod datą 1869 roku w aktach majątku Ruchocice.

Fundacji herbu własnego Igielnicki dokonano poprzez obranie tego znaku w roku 1995. W roli herbowej Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej Nova Heraldia dokonano rejestracji w sierpniu 2007 roku pod numerem 140807. Uprawnieni do używania tego znaku rodowego są wszyscy męscy potomkowie pochodzący bezpośrednio od fundatora herbu, Henryka Igielnickiego.