|
Tarcza herbowa dzielona w krzyż w barwach na przemian niebiesko-czerwonych. W polach 1 i 4 srebrne lilie. Na środku , skośnie ostrzem ku górze w prawą stronę, srebrna siekiera ciesielska złożona. Klejnot, lilia dzielona w słup, w barwach niebiesko-czerwonych. Labry w barwach na przemian: czerwono-srebrne, niebiesko-srebrne.
Ród Harnoth swoje korzenie wywodzi od przodka pochodzącego z Flandrii przybyłego do miasta Wetzlar w Hesji około roku 1765. Ród ten reprezentowany jest przez najstarszego znanego przodka w osobie Bertrama Harnoth, dalej potomków Johanna Harnoth urodzonego około 1790 roku we Frankfurcie nad Menem, Henryka Harnoth urodzonego w maju 1829, Jana Harnoth urodzonego 22 czerwca 1851 roku w Gissen, Aleksandra Harnoth urodzonego w grudniu 1870 roku w Gissen, Anthona Harnoth urodzonego w marcu 1896 roku, Johanna Harnoth urodzonego 1919 roku, Wilhelma Harnoth urodzonego w czerwcu 1949 roku, oraz Artura Harnoth urodzonego w 1969 roku we Frankfurcie nad Menem.
Fundacji herbu dokonano w lipcu roku 2005. Rejestracji w roli herbowej Pierwszej Powszechnej Otwartej Księdze Herbowej Nova Heraldia pod numerem 250906 dokonano na wniosek Artura Harnoth. Do używania tego znaku herbowego upoważnieni są wszyscy potomkowie po linii męskiej pochodzący od fundatora herbu.
|
