Na niebieskiej tarczy, złota sześcioramienna gwiazda ponad otwartą księgą z czarną miuskułą litery M na prawej karcie, złożoną na srebrnym karczu. Klejnot: na nałęcze niebiesko-srebrno-niebiesko-złotej, złoty otwarty wieniec, z prawej z liści dębowych, z lewej z liści laurowych. Pośrodku złota sowa na wprost. Labry: prawe, niebiesko-złote, lewe niebiesko-srebrne. U dołu maksyma ,,LUX ET SAPIENTIA”
Powyżej opisany znak herbowy, zwany herbem własnym Manulik, zarejestrowano w Polskiej Roli Herowej na wniosek Szanownego Pana Stanisława Karola Manulika, zamieszkałego w miejscowości Lutynia, w województwie dolnośląskim.
Fundacja tego znaku herbowego zwanego herbem Manulik, nastąpiła Roku Pańskiego 2025 dla rodziny Manulik, wywodzącej swoje korzenie z Kresów Wschodnich dawnej Rzeczypospolitej Polskiej, a dokładnie z miejscowości Krzywoznaki w powiecie wilejskim, województwo wileńskie.
Intencją fundatora jest próba przyczynienia się do wzmocnienia więzi w rodzinie oraz kultywowania jej tradycji. Znak ten ma pozostać symbolem tożsamości dla współczesnych i przyszłych pokoleń. Uprawnionymi do używania tego znaku herbowego są: małżonka oraz syn Karol Aleksander, oraz wszyscy inni bezpośredni potomkowie fundatora, Stanisława Karola Manulika, tak długo jak stosować będą nazwisko Manulik lub z członem Manulik, oraz inne osoby określone Edyktem w aneksie do tego aktu rejestracyjnego.